Bir zamanlar küçük bir köyde anne ve babası ile birlikte küçük bir kız yaşıyordu. O çok güzel ve sevimli bir kızdı. Onun küçük kırmızı bir şapkası vardı. Küçük kız her zaman başında bu kırmızı şapka ile gezerdi. Bu yüzden ona «Kırmızı Şapkalı Kız» dediler.

  Bir zamanlar güzeller güzeli bir kız varmış. Annesi ölünce babası yeniden evlenmiş. Üvey annesi de ilk evliliğinden olan iki kızıyla birlikte gelip eve yerleşmiş. Bu iki kız, yeni kız kardeşlerinden hiç hoşlanmamış. Odasında ne var ne yoksa tavan arasına fırlatıp atmışlar. Ona bir kardeş gibi davranmak...

  Bir ülkede bir kasabada vardı. Bu kasabada bir kulübe vardı. Bu kulü­bede fakir bir genç ve onun annesi yaşadı. O çok akıllı bir gençti. Ama o çok tembeldi. O sadece yemek yedi ve bütün gün uyudu, insanlar ona Keloğlan dediler. Çünkü onun saçı yoktu.

  Bir zamanlar, üç oğlu olan bir değirmenci varmış. Değirmenci ölünce büyük oğluna değirmen, ortanca oğluna eşek, küçük oğluna da kedi miras kalmış. Küçük oğlu bu duruma çok üzülmüş. “Kedi ne işine yarar ki insanın?” diye yakınmış. “Pişirip yiyemezsin bile.” Kedi bunu duymuş ve hemen cevap vermiş....